Saga Sjálfsbjargar – Baráttumálin

Baráttumál Sjálfsbjargar hafa frá fyrstu tíð markast af aðstæðum fatlaðra hverju sinni. Þótt mikill árangur hafi náðist í baráttumálunum og mörg þrekvirki hafi verið unnin má sjá enduróm af fyrstu kröfum landsamtakanna allt fram á þennan dag. Í fyrstu lögum Sjálfsbjargar var markmið samtakanna skilgreint með þessum hætti:

Hlutverk sambandsins er að hafa forystu í baráttu fatlaðs fólks fyrir auknum réttindum og bættri aðstöðu í þjóðfélaginu meðal annars með því:

1. að veita félögum innan sambandsins og fötluðum einstaklingum utan sambandsins jafnt og innan þess þá fyrirgreiðslu og hjálp sem það getur í té látið.
2. að koma á fót og starfrækja félagsheimili, þar sem starfsemi sambandsins geti farið fram.
3. að styðja fatlað fólk til þess að afla sér þeirra menntunar, bóklegrar eða verklegrar, sem það hefur löngun og hæfileika til.
4. að aðstoða fatlað fólk til þess að leita sér þeirrar vinnu sem það er fært um að leysa af hendi í atvinnurekstri eða þjónustu.
5. að stuðla að því að félögin geti komið upp félags- og vinnuheimilum fyrir samtökin, hvert á sínu félagssvæði, og með því bætt aðstöðu fatlaðs fólks til félagslífs og atvinnu.
6. að koma upp þjálfunarstöðvum fyrir fatlað fólki úti um land, þar sem slíkar stöðvar eru ekki fyrir hendi.
7. að vinna að bættri löggjöf um málefni fatlaðs fólks.
8. að efla samstarf við önnur öryrkjasamtök innan lands og utan.

Þótt ferlimálanna sé ekki sérstaklega getið í þessum markmiðsgreinum urðu þau fljótlega meðal helstu baráttumála sambandsins. Félagsheimili það sem vísað er til í markmiðsgreinunum varð fljótlega að draumsýninni um dvalarheimili, íbúðir og félagsheimili Sjálfsbjargar og unnið var að því markvisst frá fyrstu tíð að afla fjár til þess verkefnis.

(Textahöfundur: Anna Ólafsdóttir Björnsson, 2009)